Gece ağlayarak kalktın ufaklık, önce rüya görüyosun sandık, yanımıza aldık, daha kafanı yastığa koymadan kusmaya başladın, üstünü başını, çarşafları falan heryere kustun, seni temizledik yatırdık. herhalde midesini üşüttük dedik, taki o gece aynı şeyi 4 kere yaşanayana kadar. Sabaha kadar kustun yani, sabah oldu, sadece ekmek verdim, bi hata edip meyve suyuda verdim, 9 da kalktın ve saat 11.00e kadar bi 4 kere daha hortumdan boşalırcasına kustun. Baban o sabah şehir dışına yola gitmişti, seni kaptığım gibi GÜVENE götürdüm, çok susuz kalmış hemen hastaneye yatırmamız lazım dediler, kan alacaklardı 2 elinden de damar yolu açtılar, çok ağladın, çok perişan oldun, ANNE acıyo diye ağladın. O an anladım ki benim canım hiç yanmamış ufaklık, ama sen anne diye ağladın ya işte CANIM ÇOK YANDI hemde çok. Allah hayatta hiçkimseyi evladıyla sınamasın...
Daha ilk serum takıldığında bile o kolunu hiç oynatmadın, o kadar akıllı bir çocuksun ki (maşallah) 2 gün o kol oöyle durdu. Bu arada ateşinde çıktı ama hastanede olduğumuz için hep takipteydin. Çok önemli bişey çıkmadı, Çocuklar arasında salgın var dediler zaten 3 gün içinde de geçti, ama senin hastanede yatıyor olman bile beni mahvetti. Allah'ım hastanedeki tüm hasta çocuklara ve ailelerine sabır versin, sıhhat versin diye hep dua ettim ve etmeye de devam ediyorum. Allah tüm çocukları sağlığına kavuştursun inşallah..
senin ne kadar güçlü bir çocuk olduğunu, ilerde de görmen için, fotoğrafını koyuyorum buraya, bak ve daha bebekken bile ne kadar sabırlı, akıllı ve GÜÇLÜ olduğunu gör ufaklık..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder