Bu aralar istediğin bişeyler olmadı mı hep ağlıyosun. Eğer yapılması gerekliyse yapılıyor ama yapılması gerekmiyorsa tarafımdan bi güzel YAPILMIYOR. Babanada aşıladım öyle çok ağladı yok ne yapacağız falan diye düşünme yapılmaması gerektiğini düşünüyosan YAPMA dedim. Şimdilik güzel idare ediyoruz ama inşallah bu zorlamalara devam etmezsin. Gerçi çevremdeki annelere soruyorum hemen hemen hepsi aynı şeyi yaşadığını söylüyor, şu an için geçici bir durum gibi görüyorum bende. Seni ağlarken görmek baban ve benim için gerçekten zor ama biliyomusun en zoru sana HAYIR demek aslında. Sen ağlarken HAYIR demeyi devam ettirmek. İşte o zaman anlıyosun EBEVEYN OLMANIN ZORLUĞUNU:( Mantığın mi yoksa vicdanın mı?
Ben nasıl mı karar veriyorum?? Şu an için tamamen iç güdülerim neyin doğru olduğunu söylüyorsa ona göre karar veriyorum. Ama bazende hem Alev'den dinlediklerim hem okuduklarım içgüdülerimin önüne geçiyor işte böyle zamanlarda da evin büyük YAPAREL'ine danışıyorum yardımcı olsun diye:))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder